ROZWÓD RODZICÓW
Rozwód rodziców
Już 3 latek zdaje sobie sprawę z tego, że rodzicom grozi rozstanie. Może mieć wówczas poczucie, że powinien starać się utrzymać rodziców razem. Gdy jednak to nie udaje się, dziecko obwinia siebie. Bierze na siebie odpowiedzialność za zaistniałe w rodzinie zdarzenia. I to poczucie, że w jakiś sposób przyczyniło się do zaistniałej sytuacji, jest dla dziecka zbyt dużym ciężarem. Dziecko będzie albo przesadnie grzeczne, albo przeciwnie – zacznie zachowywać się buntowniczo i prowokacyjnie, jakby chciało dowieść sobie, że rzeczywiście jest takie złe. W ten sposób będzie próbowało uciec od dręczących je pytań, których nie śmie zadać: „Dlaczego?”, „Czy to naprawdę moja wina?”. Rodzice powinni podkreślić, że to na nich spoczywa odpowiedzialność za sytuację między nim, nie oczekując od dziecka zrozumienia i rozgrzeszenia.
Dziecko odczuwa lęk przed odrzuceniem. Może zacząć buntować się przeciwko rodzicowi, z który mieszka. Obawia się bowiem kolejnej straty.
Samotni rodzice muszą zrozumieć, że nie zaspokoją wszystkich potrzeb dziecka. W wieku 4-5 lat zarówno chłopcy jak i dziewczynki pragną mocno identyfikować się z rodzicami tej samej płci, jak i przeciwnej. Należy zatem umożliwić dziecku kontakty z płcią przeciwną, która może służyć dziecku za wzór do naśladowania – własny rodzic, dziadek, kuzyni.
Jak na ironię rodzic otacza dziecko opiekuńczymi skrzydłami. Sam jest samotny. A tak naprawdę dziecku potrzeba niezależności, bardziej dyscypliny i pewnego reżimu, które zapewnią mu poczucie bezpieczeństwa.
Literatura: Brazelton T.B., Sparrow J. D., „Rozwój dziecka. Od 3 do 6 lat", Sopot 2012